عزیز دل و رفیق راه و چاه من. خودت بهتر می دانی که تو را بیش از جان ناقابل خویش دوست می دارم ولی…..
خبریجات-ملانصرالدین الاغش را محکم به درختی بست تا بر پیشانی اش داغ خریت بزند.الاغ بیچاره عرعر ناله اش به آسمان رفت،اما دل ملا به حالش نسوخت.الاغ که از ترس داغ زبانش به لکنت افتاده بود،چشم در چشم ملا دوخت و گفت:مگر چه گناهی از من سر زده که مستحق داغ باشم؟
ملا گفت:می دانی که دوستدار و دلسوز توام.این داغ را نیز به خاطر خودت بر جبین ات می نشانم.الاغ گفت:اگر به خاطر من است،لطفی کن و به خاطر من ننگ داغ بر پیشانی من منه!ملا بوسه ای بر گونه الاغ نگون بخت زد و در گوشش گفت:عزیز دل و رفیق راه و چاه من. خودت بهتر می دانی که تو را بیش از جان ناقابل خویش دوست می دارم.اگر تو همراه و همدل من نبودی و دستم را نمی گرفتی و از سنگلاخ زندگی گذر نمی دادی،هرگز به سنی نمی رسیدم که محاسنم رنگ سپیدی به خود بگیرند.عزیزکم،زمانی تعداد الاغان اصیلی مانند تو زیاد بود و تعداد آدمیان الاغ نما بسیار کم.برای همین تشخیص ران از خرنمایان بسیار سهل و ساده بود،اما امروز تعداد الاغان آدم نما بسیار بیشتر از الاغان با اصل و نسب شده است.این داغ را به این خاطر بر جبین تو می نشانم تا الاغ اصیل و شناسنامه داری چون تو را به راحتی از الاغان آدم نما تشخیص دهند و نامت را به ننگ الاغ نما آلوده نکنند! الاغ بوسه ای بر دستان لرزان ملا زد و گفت:قربان مرام و رفاقت ات بروم،هر چه زود تر این داغ اصالت را بر جبین من بنشان تا کسی مرا با الاغ نمایان اشتباه نگرفته و به من انگ آدم نزنند!
سیدرضااورنگ
