مگذارید که در حسرت ای کاش بمانید!

خبریجات-قدیمی ها که نور مدام به آرامگاه همه آنان ببارد،همیشه می گفتند و تکرار می کردند که کار امروز را به فردا وا مگذارید.عده معدودی به گوش جان می گرفتند و عمل می کردند،گروه بیشماری نیز یا درکی از چنین درسی نداشته و یا خود را به ندانستن زدند و می زنند.

عده ای که درس نگرفته یا نمی گیرند،بهانه آورده و مدام گفته یا می گویند:بعد انجام می دهیم یا بعد به دیدنش می رویم و...اما هیچ وقت اقدامی نکردند و نمی کنند.شاید برخی آن گونه که باید از این گفته گهربار درسی نگرفتند یا معنی آن را درک نکردند،اما وقتی شاه میکروسکپی جهان را به سلطه خود درآورد،تازه همگان فهمیدند چرا قدمای دانشمند همیشه می گفتند و تاکید می کردند:کار امروز را به فردا مگذار!کرونا به آنان درس خوبی داد و به زور وادارشان کرد تا با پوست و استخوان خویش آن را فرا بگیرند،اما حیف که دیر شده بود،مگر اینکه بعد از سلطنت شاه کرونا به خود بیایند و به کار بگیرند.

آنانی که بارها برای دیدن والدین،آشنایان،دوستان و بیماران بهانه آوردند و مدام با خودشان گفتند:بعد می رویم...دیر نمی شود و از این خزعبلات اعصاب خورد کن،الان با حسرت تمام می گویند:ای کاش به دیدن پدر و مادر خویش می رفتیم...کاش به عیادت دوستان و آشنایان بیمار می رفتیم و...اما خیلی دیر شد و دیگر،نه والدینی زنده مانده اند و نه برخی از دوستان و آشنایان که برای دیدن شان مدام بهانه می آوردند!حالا باید بنشینند و حسرت بخورند و بر سر و صورت خویش بزنند!خودم را از جمع جدا نمی دانم .هرچند که هرگز اعتقاد نداشته و ندارم که کار امروزم را به فردا بیندازم،اما من نیز اهمال هایی داشتم که الان انگشت پشیمانی در دهان دارم!

چند روز پیش زن عموی گرامی ام از دنیا رفت و دیروز نیز خاله عزیزم جان به جان آفرین داد،در حالی که نه توانستم خود را به بالین شان برسانم و نه حتی کرونا اجازه داد که دستی به تابوت شان کشیده یا کنار تربت شان بنشینم و فاتحه ای بخوانم!آشنایان دور دیگری نیز از دست رفتند که مجلس ختمی نبود تا در آن شرکت کرده و تسلی خاطری به صاحبان عزا بگویم.

نمی دانم شاه کرونا کی گور خودش را گم می کنم،اما وقتی سایه سلطه اش از سر مملکت ما کم شد،امیدوارم مردم به خود بیایند و قدر یکدیگر را بیش از پیش بدانند.آرزو دارم محبت را که کلید ورود به دنیای انسانیت است را در دل شان جای دهند و همواره آن را به دیگران هدیه دهند.
هرگز کار امروز شان را به فردا نسپارند و اگر قرار است به دیدار کسی بروند،تعجیل کنند تا دوباره زمان از دست نرود.

خداوند خاله عزیزم و دیگر درگذشتگان را بیامرزد و در بهشت جاودان جای دهد.به مانیز قدرتی دهد تا همواره و در سخت ترین شرایط به وظیفه انسانی خویش عمل کنیم.

ای مردم، شما هم مگذارید که دیگر در حسرت ای کاش بمانید!

سیدرضااورنگ