مدیرکل موزه لطفا بازدیدکنندگان را راهنمایی کنید

خبریجات-سینما کاری جمعی است و برای ساخته شدن یک اثر و ماندگاری اش گروهی تلاش کرده و می کنند.نه تهیه کننده،نه کارگردان،نه بازیگر نقش اول و نه... به تنهایی قادر نیستند فیلمی را ساخته و روی پرده ببرند.

عده بیشماری که فقط نام شان در تیتراژ انتهایی می آید و دیگر کسی با آنان کاری نداشته و ندارد.بازیگران به خاطر آنکه به چشم تماشاگران می آیند از اهمیت بیشتری بین مردم برخوردار هستند و بیشتر فعالیت حرفه ای و زندگی شان مورد توجه قرار گرفته و می گیرد.بین جمع بازیگران نیز مدیران دولتی و غیر دولتی تبعیض قائل شده،عده ای را می بینند و برای شان هر کاری انجام می دهند،گروه بیشماری نیز به چشم شان نیامده و برای شان کاری نیز انجام نداده و نمی دهند،در صورتی که تمام این بازیگران در یک یا چند فیلم در کنار هم بازی کرده اند.اگر هنرپیشه های دوم،سوم و... بازی شان قابل توجه نباشد،مطمئنا بازی نفر اول نیز به چشم نیامده و کل فیلم زیر سوال می رود.هرگز نگفته و نمی گوییم که بازیگران نقش اول دستمزدی برابر با هنرپیشه های دیگر بگیرند،اما اعتقاد و اصرار داریم که باید از احترام یکسان برخوردار باشند.

این تبعیض در بیشتر کشورها اعمال می شود،اما آنچه در ایران اتفاق افتاده و می افتد،اصلا قابل مقایسه با کشورهای دیگر نبوده و نیست.

ایرانیان کلا شهرت طلب هستند و مدیران و بازیگران از بقیه بیشتر.

بی شک همگان برخی از بازیگرانی که از دماغ فیلم افتاده را دیده اند که حتی سایه خودشان را هم تحویل نگرفته و نمی گیرند.بعضی از آنان خدا را هم بنده نیستند و برای مردم و کشور نیز گاهی تعیین تکلیف می کنند!

مدیران ایرانی نیز دوست دارند فقط با چنین بازیگرانی عکس و فیلم گرفته و منتشر کنند،اگر هم به دیدار بازیگر زحمتکش بیماری بروند و عکسی با موبایل بگیرند،فقط برای گرفتن ژست انسان دوستی و عوام فریبی است!تعداد زیادی از بازیگران ندار و کم نام و نشان ایرانی گرفتار و بیمار شدند و مردند،کدام مدیری سراغی از آنان گرفت و دستی به تابوت شان زد؟در صورتی که حتی وقتی فامیل بسیار دور یک بازیگر اسم و نامدار از دنیا می رود،سیل پیام های تسلیت شان در نشریات منتشر شده و برای تسلی خاطر چنین بازیگرانی به منزل آنان نیز می روند! گاهی اوقات این بازیگران وقتی مدیران برای عرض احترام و تسلیت به منزل شان می روند تازه متوجه می شوند یکی از فامیل های شان فوت کرده است!ببینید وقتی یکی از این افراد فوت کند چه کرده و می کنند!خود را مقید می کنند که حتما در مراسم شان شرکت کرده و پس از ایراد سخنرانی آنچنانی، دستی هم زیر تابوت ببرند تا خبرنگاران و عکاسان آنان را زیر نظر داشته باشند!کدام وزیر و مدیری زیر تابوت امثال نعمت الله گرجی،مهری مهرنیا،مهری ودادیان،مه لقا هوشمند،مهین شهابی، ملکه رنجبر،کیومرث ملک مطیعی و... را گرفت؟!کدام شان به تشییع جنازه زنده یاد صدیقه کیانفر خواهند رفت؟!بسیاری از این بازیگران را حتی اجازه ندادند در قطعه هنرمندان دفن شوند!

گشت و گذاری در موزه سینمای ایران این واقعیت را بیشتر نشان می دهد که چه فرقی بین بازیگران قائل شده و می شوند.باید از مدیرکل موزه سینما خواهش کرد بازدیدکنندگان را شخصا راهنمایی کرده و غرفه های افرادی مانند صدیقه کیانفر،مهری ودادیان،مهین شهابی،ثریا حکت،کاظم افرندنیا،نعمت الله گرجی،مهری مهرنیا و... را به آنان نشان دهد که در کدام بخش موزه سینما واقع شده اند!هرچه باشد همه در سینمای ایران بازی کرده و حق دارند جایی هم در موزه داشته باشند،حتما جایگاه ویژه ای برای بازیگران زحمتکش و کم نام ونشان اختصاص داده اند!حتما اسدالله یکتا و دیگرانی مانند او که بیش از 50 سال در این سینما فعالیت کرده اند را نیز صاحب غرفه کرده اند!

کدام مدیر اسبق و سابق و حاضر موزه سینما از چنین بازیگرانی دعوت کرده و به آنان احترام گذاشته است؟اخبار حضور آنان و تجلیل شان در سایت موزه سینما و دیگر رسانه ها منتشر شده؟

آیا از آنان نیز در بحبوحه کرونا دعوت به عمل آمده و می آید که در حیاط باصفای باغ فردوس کنار هم با لب خندان عکس یادگاری گرفته و با آب و تاب منتشر کنند؟!

عقب ماندگی سینمای ایران دلایل بسیار زیادی دارد،یکی از آنها نیز تبعیض قائل شدن بین بازیگران و سینماگران است.تا وقتی چنین تبعیض هایی وجود دارد،امیدی به پیشرفت سینمای ایران وجود نخواهد داشت.

رییس سازمان سینمایی طرفدار درجه یک اغنیاست و مقابل فقرا،این را بارها ثابت کرده و خواهد کرد.از مدیر جدید موزه سینما انتظار می رفت و می رود لااقل در این مکان تبعیض را به حداقل برساند،آیا امیدی هست؟!

سیدرضااورنگ