خبریجات-به گزارش شفاف، سفر اخیر رجب طیب اردوغان، رئیسجمهور ترکیه به مسکو و دیدار وی با همتای روس خود، ولادیمیر پوتین، بیانگر دو جنبه متناقض از روابط این روزهای آنکارا و مسکو بود: اختلافنظر فزاینده در موضوع سوریه و تمایل به توسعه همکاریها در حوزه نظامی و تجارت تسلیحاتی.
این در حالی است که موضوع خرید سامانه مذکور از روسیه، مدتی است که به محور اصلی اختلافات میان ترکیه و ایالات متحده تبدیل شده است. در پی ناکامی تلاشهای آمریکا برای جلوگیری از انتقال سامانه مذکور به ترکیه، روابط دو طرف دستخوش تنشهایی شد که اثرات آن همچنان هویداست و مهمترین نمود آن، تعلیق مشارکت ترکیه در پروژه تولید جنگندههای «اف ۳۵» بوده است.
در عین حال، همین رویکرد حداکثری آمریکا سبب شده آنکارا نشانههایی از تمایل به توسعه همکاریهای نظامی با روسیه در حوزههایی جدید، به ویژه در زمینه تولید جنگنده از خود نشان دهد. در همین راستا، رئیس جمهوری ترکیه پس از دیدار از مسکو امکان خرید جنگندههای سوخو-۳۵ و سوخو-۵۷ روسی به جای جنگنده اف-۳۵ آمریکایی را بعید ندانست و یادآور شد که به همین منظور هم از نمایشگاه بینالمللی هوافضا «ماکس-۲۰۱۹» در روسیه دیدن کرده است.
در مقابل، دمیتری شوگایف، مدیر سرویس فدرال همکاریهای نظامی- فنی روسیه در حاشیه چهاردهمین نمایشگاه بین المللی هوافضا «ماکس-۲۰۱۹» اعلام کرد که دو طرف روسی و ترکیهای در حال بررسی امکان فروش جنگنده سوخو-۳۵ و در آینده دورتر، جنگنده سوخو-۵۷ به آنکارا هستند و وی با رئیس صنایع دفاع ترکیه در این باره مذاکراتی انجام داده است.
اردوغان پیش از انجام این سفر و در جریان مذاکرات تلفنی خود با پوتین گفته بود که اقدامات نیروهای دولتی سوریه در استان ادلب، امنیت ترکیه را به خطر میاندازد. دمیتری پسکوف، سخنگوی دفتر ریاست جمهوری روسیه نیز اعلام کرده بود که توجه اصلی مذاکرات رهبران دو کشور روی اوضاع کنونی در سوریه و وخامت اوضاع در منطقه ادلب متمرکز خواهد بود.
در تحلیلی در این زمینه، روزنامه روسی «نیزاویسیمایا گازیتا» نوشت رئیس جمهوری ترکیه که در رابطه با اوضاع استان ادلب سوریه در بنبست قرار گرفته، برای بهبود روابط با مسکو، حاضر است نه تنها جنگندههای سوخو-۳۵ روسی را خریداری کند، بلکه مذاکره با دمشق را نیز آغاز کند.
به هر ترتیب، آنگونه که مشخص است، در شرایط کنونی مسکو دست بالا را در روابط دوجانبه با آنکارا دارد و تنشهای مستمر در روابط ترکیه با آمریکا از یک سو و استمرار ناکامیهای گروههای مورد حمایت آنکارا در سوریه از سوی دیگر، سبب شده اردوغان نتواند آنگونه که میخواهد، دستور کار خود را در روابط با پوتین پیاده کرده و امتیازات مدنظر خود را از وی دریافت کند.